Nisan ayında bir güneş tutulması yaşamıştık ya,
İşte o gece Azra, Güneş'e gidip de dönmesi için şahane bir parça beslemişti.
Ben de uyuyor sandığım kızımı,  
Kapıdan gizlice dinlemiş, dayanamayıp cep telefonuma not almıştım;

“Seni çok seviyorum Güneş,
Doğuşunu, rengini, turuncunu seviyorum,
Şimdi gidebilirsin ama dönmeyi unutma,
Sabah beni uyandırmayı da unutma,
Annemi uyandırmayı da unutma,
Kardeşimi, babamı uyandırmayı da unutma.
Sen hep doğ, ben seni göreyim,
Annem de seni görsün, anlaştık mı Güneş…”

Bu hafta geldi yanıma, biz bir çalışma yapıyoruz dedi.
Öğretmen sormuş “Annen en çok ne yapmaktan hoşlanır?”
O da cevap vermiş “Bana sarılıp, beni öpmekten, okşamaktan”
Doğru söylediğimi düşünüyorum, öyle mi? dedi.

Geçen sabah giyinmesi için acele etmesini istiyorum,
O akşama istediği yemeğin, resmini yapmak derdinde,
Tahmin edecekmişim,
Kızdım,
Geldi, çatmış kaşlarımın arasını eli ile ovuşturdu.
“Bu bakışlardan hoşlanmıyorum” dedi.

Gelelim Ataberk’e,
Sürekli koklamak, öpmek derdinde,
Her okuldan gelişte,
Enerjim bitti diye, kedi kıvamında kıvrılıyor kucağıma,
Saçlarının okşanmasına, benim saçlarımı okşamaya bayılıyor,
Gıdıklanmadan yataktan kalkmak istemiyor,
Koklaşmadan uyumuyor…

Dilinde daima benim koyduğum kurallar,
Bazen, ben bunu ne zaman söylemişim?
Abartmışım yine diye kızıyorum kendime…

6 yaş insanın, anneliği ile daha çok yüzleştiği yaşmış,
Çocuğunda kendi izlerini daha çok gördüğü,
Aldıkları sevgiyi, ilgiyi, cömertçe, misliyle geri verdikleri için,
Annelikten daha da keyif aldığı bir yaş…

Kavgaları üzse,
Sorumluluğu zaman zaman ağır gelse,
Telaşı bitmese de,
Yaşamı daha anlamlı kılan şeymiş, annelik.

İnsan bu kadar sevildiğini hissedince,
Annesiz anneler günü, daha az üzüyor,
Kabir ziyaretleri, daha az ızdıraplı geçiyormuş.

Elleriyle hazırladıkları kutular,
Defalarca dile getirdikleri sevgi sözcükleri,
Her şeyden ama her şeyden daha değerli geliyormuş.

İyi ki kutlanıyor bu Anneler Günü,
Bana şanslı olduğumu,
Şükretmem gereken çok şey olduğunu bir kez daha hatırlıyor.

Kutluyorum Anneler Gününüzü,
Diliyorum, doya doya yaşayın anneliğinizi,
Siz çocuklarınızın yüzünü güldürün,
Onlar da sizinkini güldürsün…

Sevgilerimle,

Özlem Eren